Duyguların en coşkun halidir şiir.
Söylemek isteyip de söyleyemediklerimizin,
Haykırmak isteyip de haykıramadıklarımızın
Mısralarda hayat bulmasıdır,
Mutluluklarımızın, hüzünlerimizin; aşklarımızın, hasretlerimizin
Mısralarda dillenmesidir.
Gâh Orhan Veli misali,
Ağlayıp da sesimizi duyuramazsak imdadımıza yetişir mısralar,
Gâh sessiz bir çığlık olur
Yürekten kâğıda dökülen.
Bir duygu yoğunluğudur şiir,
Biriken özlemin, sevginin, neşenin, kederin patlamasıdır
Yanardağ misali.
Şiir, tercümandır duygulara,
Hayattır anlayana.
Bazen, Mecnun’un Leyla’ya aşkını haykırışı,
Bazen de çölde bir seraptır susayana.
Ölümün bile içinde hayat bulduğu
Bir coşkun nehirdir şiir,
Yahya Kemal’in şu mısralarıyla:
“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.”
Bülbülün güle isyanı,
Ferhat’ın dağlarda inleyen sesidir çığlık çığlık,
Baharın geldiğini avaz avaz bağıran kuşların türküsüdür,
Yavrusunu kaybeden bir annenin kara taşa ninnisidir şiir.
Kısaca bir hayat öyküsüdür,
Coşkun yüreklerden süzülen.
Bir hayat öyküsü ki;
Yaşamı;
Acısıyla tatlısıyla,
Sevinciyle sancısıyla anlatan
Coşkun coşkun.
Veysel’in kara toprağı,
Karacaoğlan’ın gamlanan gönlü,
Attil İlhan’ın Üçüncü Şahsı’dır şiir.
Şairin yüreğinden kopup gelen
Ve içinde herkese göre bir şeyler olan duygu denizidir;
Bazen dalgalı bazen durgun.
Şiir, tercümandır duygulara,
Hayattır anlayana.
Bazen Kerem’in Aslı’ya aşkını haykırışı,
Bazen de çölde bir seraptır susayana…