Benim aşklarım neden böylesine afili?
Terslik bende mi? Yoksa alem mi alengirli?
Olduğu gibi yazmak geldi bu gece
İçimden geçenleri, sırsız, sınırsız…
Uçuk kaçık dünyamda,
Ben hep umarsız!
Pembe panjurlu ev,
Cıvıldaşan çocuk sesleri,
Tek derdim “Ne pişirsem? ”
Tek düşüncem ev gezmesi…
Yolu gözlenesi bir koca,
Çocukların dersleri,
Evin alışverişi, temizliği…
Tekdüze hayat,
Fırtınadan uzak,
Arada sisle karışık yağmur,
Edalı işveli naz ve niyaz…
Sever miydim ki?
İster miydim böyle beni?
Oysa bakıyorum da
Siyahlı grili resimler,
Ara sıra ebruli,
Gider gelir hayatıma.
Gönül değil mübarek,
Sanırsın yangın yeri.
Kimi zaman şerbet tadında,
Kimi zaman baharlıca,
Ara ara limonata.
Ekşitir, bazen yüz buruşturur,
Bazense güller açtırır dudaklarda.
Bu renk cümbüşü pek hayır etmez, besbelli…
Kalakaldım her dem hercai,
Neyleyim hayat işte!
Söz geçmez deli gönüle…
Olsun varsın alacalarım,
Ben her birinde ayrı sevdayım!