YOLCU
– Fırtına var…
– Varsın olsun, kıyametler koparsın;
Sen yolunda bir büyük dev adımiyle ilerle.
Durma, yürü; ayakların yürümekten kabarsın;
Ölümlerden kurtulunur ileriye gitmekle!..
***
Ziyanı yok, sendele, düş, şu geçitten uzaklaş;
Atacağın her adımla menziline koş, yaklaş;
Yürü, yürü; yarı yolda kalma, haydi işeri!..
***
– Oh! Çığ düşmüş…
– Görüyorum, lâkin bundan ne çıkar;
Sen yolunda bir büyük dev adımiyle ilerle.
Durma, yürü; insan oğlu ister ise dağ yıkar;
Kayalıklar bir yol olur, bir parçacık emekle!
***
Bak, şu sarp, dik dağ başına; işte ayak izleri!
Bunlar bütün senden önce geçenleri gösterir!
Yürü, yürü; artık yeter korkaklığın elverir!..
Bu şiir, MEB, Talim ve Terbiye Dairesi’nin yayınladığı, Haziran 1963 tarihli “Eğitim” dergisinin Cilt 1, Sayı 4 nüshasının 10. sayfasında yayınlanmıştır. Sayfanın altında şu özlü öze de yer verilmiştir:
“İdealist, bütün şartlar aleyhinde olduğu bir zamanda yürümesini ve yaratmasını bilen insandır.”