MUSTAFA NECATİ’NİN MEZARINDA
Kaybetmişti bu millet, nazlı bir evlâdını,
Anıyoruz her yerde senin mutlu adını.
Toplandıkta gönülden sana müjde getirdik.
Andırmakta her eser bir kartal kanadını.
***
Karardı gitti güneş, gök kubbe yere indi,
Kaç gönül yaralandı kaç gözyaşı silindi.
Zafer kazandı ölüm, bir yiğit götürdü de,
Boynu büküldü günün gamlı ay göye sindi.
***
Bir karakış gününde son menziline erdin,
Genç yaşta hayatını millet yolunda verdin.
Öyle heykelleştin ki bu yurdun her yerinde,
Sen de olsaydın bugün sana ne mutlu derdin.
***
Kim sızlamaz bilmem ki yuvadan ayrılana,
Kurduğu hayalleri hep yarıda kalana.
Seninle başlamıştı öğretmen, öğretmenlik,
Neler kaybettik neler, o zamandan bu yana.
***
Töresidir unutmaz bağrından kopanları,
Unutur mu bu millet devrimleri yapanları.
Büyük ölü, rahat et ebedî yatağında,
Ülkücüler bırakmaz yolundan sapanları.
1944 – Ankara
Şiir, Şemseddin Ataman’ın “Tellipınar”, Ankara: Ulusal Basımevi, 1967, adlı kitabından alındı.
