Vakti Birinci Cihan Harbi
Verilmişti yüz binlerce şehit
Kurşunlar ardında binlerce sabi
Ölümle ediliyordu tehdit
İstanbul olamıyordu hiçbir tarafın
Olsa da içinde Vahdettin’in tahtı
Ki o da kalıyordu içinde arafın
Ardından kapanıyordu yurdun bahtı
Avrupa’nın oluyordu her bir bölge
Lakin kimse ses çıkaramıyordu
Bırakmıyorlardı sokaklarda tek gölge
Lakin kimse bu karanlığı yaramıyordu
Artık ufka çevriliyordu her göz
Karanlığı yok edecek güneş bekleniyordu
Vatan için çıkmaya başlıyordu her söz
Ve halk istiklal için toplanıyordu
Nihayet!
Nihayet beklenen güneş doğmuştu
Samsun’a bir gemi çıkmıştı
Gözlerdeki yaşlar yok olmuştu
Ki gemideki biri, bir ışık yakmıştı
Samsun’dan sonra rota idi Erzurum
Ardından toplanmıştı halk Sivas’ta
Kurtuluşa ermeye başlıyordu durum
Artık kalmıyordu kimse ateş-i yasta
Nisanda açılmıştı Yüce Meclis
Her köşeden toplanıp geliyordu mebus
Artık vatandan çıkıyordu iblis
Bitmeye başlıyordu o uzun kâbus.