Author: Sezai Beğtaş

Vakti Birinci Cihan Harbi Verilmişti yüz binlerce şehit Kurşunlar ardında binlerce sabi Ölümle ediliyordu tehdit İstanbul olamıyordu hiçbir tarafın Olsa da içinde Vahdettin’in tahtı Ki o da kalıyordu içinde arafın Ardından kapanıyordu yurdun bahtı Avrupa’nın oluyordu her bir bölge Lakin kimse ses çıkaramıyordu Bırakmıyorlardı sokaklarda tek gölge Lakin kimse bu karanlığı yaramıyordu Artık ufka çevriliyordu […]

Toprağında secde ettik, eyledik mescit Vatan-ı cennet dedik, doğurduk çok da mürşit Cehennem eksik olmadı ama, durmadı ifrit Olduk çoğumuz melekken, birer adi it Rüşvettir, hiledir, zinadır, kahr-ı rebiîdir Bu yerlerde doğan bir şair olmak pek tabiîdir Hakkı şart kıldık, dimdik dursun adalet Teraziyi mizan gibi ayarladık, bu idi bizde servet Bir nesil türedi, etti […]

Sen yaşa diye yaratıldı Ama atıldı Tohumları savaşın Günahsız her başın Fakir bir gövdesi Ve duyulmaz yalvarışların sesi Kim duyar ama? Avrupa ve Amerika Sen, uğraşırken yaşamakla Çalmakla Meşgul onlar Ya seni kim anlar? Çıkar resmin Gazetenin birinde Dünyanın en çok satan dergisinde Kapak fotoğrafı Ya da bir yazının iki paragrafı Olursun Unutulursun Zengin sofraları […]

Dudaklarında kırmızı tarla çiçekleri Örtmüş bir tepenin eteğini Rüzgâra namahrem saçların Kokunda bir geven sertliği Fakat kekik nefesli Gözlerinde bir ırmak sevda Biraz da ağıt sesli Güneşten de güçlü Göğsünü örten entarin Ucunda bir yılan gibi bileklerin Yürümek değil eylediğin Etek ucunda hangi oyun havası? Toprak mı üstünde gezdiğin? Ardında köyün, var sende cennet olası […]