UYAN
Aklımıza Avrupa yerleşeli,
Sanki içimizde özü kaybettik.
Alpinlerden üstümüze çığ düştü,
Ateşimiz söndü közü kaybettik.
Dağlar delip taşa tarih yazmışken,
Orhunda söylenmiş sözü kaybettik.
Avrupa’nın renkli ışıklarında,
Çin seddinden bakan gözü kaybettik.
Her nasılsa bizi yavaşlattılar,
Adımlarda eski hızı kaybettik.
Herkes başka hayallere yürüdü,
Anayı, babayı, kızı kaybettik.
Bizi millet yapan değerler vardı,
Ondan aldığımız hazı kaybettik.
Ruhumuza gitar sesi karıştı,
Kopuzu kaybettik, sazı kaybettik.
Batı bataklığı bizi yutarken,
Geri dönmek için izi kaybettik.
Her nasılsa ben demeyi öğrendik,
Ben dedikçe bizler bizi kaybettik.
Betül Dilek Kabadaş