Son Hediye

Sayı 24- Bilimde Mizah (Ekim 2009)

Üç gün oldu fark edeli,

Tanıdıklar da fark etmişler.

Gözlerim hep buğulu

Güldüğüm zamanlarda bile..

Kimseye söyleyemedim

Aynada kendimle konuştum.

Ayrıldık diyemedim kendime bile

Ama acısını hissettim.

Başını yasladığın omzumda sıcaklığın kalmış,

Zamanla geçer biliyorum.

Gözlerimi yumduğumda gözlerin geliyor önüme, uykunun esiri oluncaya kadar yummuyorum gözlerimi bu yüzden..

Sana alıştığım gibi sensizliğe de alışacağımı biliyorum.

Adını duyduğum anlarda belki bir kıpırtı kopar içimde

Anılar tazelenmesin diye, aldığın hediyeleri paketleyip sakladım.

Hepsini ne zaman verdiğini biliyorum, sadece son hediyeni ne zaman verdiğini bilmiyorum.

En kötüsü o hediyene dokunamıyorum.

Gözlerimde buğu oldu son hediyen ağladığımda bile düşmüyorsun…

Daha önce söylemiştim sana, yağmur damlaları ikimize benziyor diye

Üzerime  yağanlar hep sendin, yere çarpanlarsa hep ben..

Lütfen artık yağmur olma ben hayatında yokken.

Üzerime yağamayacak ve yere çarpacaksın bu yüzden.

O zaman beni anlayacaksın..

Son hediyeni ne zaman verdin bana?

Hediyeler ömür boyu saklanır, bende saklarım zaten.

Dertlisin sen de nadiren ve zor da olsa gülümsüyorsun

Gözlerimde buğu oldu son hediyen, ağladığımda bile düşmüyorsun…

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir