Bu cümleyle çocukluğumda tanıştım. Hani vardır ya çocukluktan kalma hiç silinmeyen, hiç unutulmayan bazı anılar, görüntüler, tatlar. Kimimiz en sevdiğimiz balonlu sakızı, kimimiz en sevdiğimiz bebeğimizi, kimimiz de komşunun bahçesinden aşırdığımız; belki de aşırdığımız için o kadar lezzetli olan eriklerin tadını unutamaz. İşte bu cümlede benim unutamadığım çocukluk anılarımdandır. Anneannemlere giderken uyumadığım bir yolculuk sırasında-ki o zamanlar benim için aynı il sınırları içinde bile olsa bir ilçeden bir ilçeye gitmek çok uzun bir yolculuktu-kocaman bir dağın eteğinde taşlarla yazılmış o kocaman yazıyı görüce çok şaşırmıştım. O zamana kadar bildiğim en kocaman yazılar önlerinden geçtiğimiz ışıl ışıl vitrinlerin adıydı ama bu yazı hepsinden de büyüktü. Gerçi ben o yıl okumaya henüz bilmediğim için ne mağaza adlarını okuyabiliyordum ne de o kocaman yazıyı okuyabilmiştim. Bu kadar kocaman yazıldığına, bir de yanına asker konulduğuna göre çok önemli olsa gerek diye düşünmüştüm. Babamdan öğrenmiştim ne yazdığını. Okumayı öğrendiğim ilk yılın yaz tatili yolculuk boyu hiç gözümü kırpmadım. Babamın söylerken gözlerinin ışıl ışıl olduğu “önce vatan” ünlemini kendim okuyabilmek için.
Yıllar geçtikçe o yoldan her geçişimde o iki kelimenin anlamını sorgulamaya başladım. Neden önce vatan geliyordu? Neden önce özgürlük, anne ya da baba ya da arkadaş, eş, dost, sevgili… gelmiyordu da vatan geliyordu. Kendi kendime sorduğum bu soruların cevabını yine kendim veriyordum. Vatan yoksa bunlardan herhangi birinin ya da hepsini olmasının bir manası da yoktu. Çünkü bütün bu değerler ancak toprakları üzerinde anlam kazanıyordu. Vatan yoksa özgürlükte yoktu. Vatan yoksa aile de yoktu. Vatan yoksa dostta yoktu. Çünkü vatan her şeydi, her şeyden önceydi. Vatan gibi kutsal bir değer kaybolunca insanlık ve kutsallık adına ne varsa beraberinde uçup gidiyordu. Zaten vatan kavramı bütün b değerleri içinde barındırıyordu. Özgürlüktü vatan çünkü ancak sana ait olan topraklarda, senin kanından ve canından olanların kan ve canlarını kattıkları vatan topraklarında özgür olabilirsin. Anaydı vatan, çünkü senin topraklarında besleyendi, aş ve işverendi. Seni ana kucağı şefkatiyle üzerinde kondurandı. Bağrında bir baba gururuyla koruyandı. Dosttu vatan dağlarına sitem ettiğin, yollarında sevdiklerini gözlediğin. Bahçelerinde, ovalarında gönlünce oynadığın en sadık arkadaştı vatan. Sevgiliydi her bahar kırlarının en güzel çiğdemlerini, menekşelerini sana kucak kucak sunandı. Hediyeydi vatan. Ecdadından sana kalan her şeyden önce gelen ve her şeyden sevgili olan bir hediye.