Uzayan yollarca uzak olmak sana
Bakışlarının tenhalığına dokunamamak
Duyamamak gözlerinin içli türküsünü
Ama yine de sevmek!
Yüreğini canla başla ortaya koyabilmek
İnanmak bu aşkın kutsallığına…
İşte böyle seni sevmek…
Yüreğimi toprağına emanet bırakabilmek
‘Allaha emanetimsin’ diyebilmek
İşte böyle seni sevmek…
Sen de durma, kalk!
Tutun rüzgarın kanadına
Yere düşen kar taneleriyle gel
Düşüver alev almış gönlümün ortasına
Akşamın hüznü üstüme çökmeden gel
Ne olur karlar erimeden,
Bahar sensiz sineme düşmeden
Kardelenler boynunu bükmeden
Özlemin bitmeden gel…
GÖKKUŞAĞI
Gözlerinden bir tutam mevsim çaldım,
Bakışlarından ebruli bir sonbahar,
Duruşundan en anlamlısını rüzgarın,
Ve yüreğinden
Üşüten bir kış gecesinin sıcaklığını,
Cezam neyse ben çekmeye razıyım
Yeter ki renkleri solmasın
Senden bir şeyler biriktirdiğim gökkuşağının…
ACI
Dokunabilseydim eğer avuçlarına
Güneşten çekinen bir çiğ tanesi gibi
İsyan etmezdi belki
Bir solukta gölgesine sokulduğumuz bahar mevsimi…
Umut veren bakışlarımla tutabilseydim gözyaşlarını
İçin için erimezdi belki yüreğim…
Titrek bir busenin büyüsü kadar
Utangaçlığına sığınabilseydim eğer sevdamın
Cesaret alırdım o zaman yüreğinden…
Sevda sana yakışandı; ama olmadı…
Şimdilerde ise,
Yüreğimi koruyorum sana karşı
Ellerine versem,
Biliyorum üzerine bastığın toprak gibi
Acıtacaksın her bir karışını…