GÖMÜSÜYÜM BEN
Nerde bir yetim var nerde bir öksüz
Tanrı’nın günahsız sabisiyim ben
Hiç yaşam olur mu topraksız köksüz
Yetimin öksüzün abisiyim ben
***
Ben bir deli ozan bir deli kişi
Vara yoğa şiir yazmaktır işi
Hep yanına çekti sarhoşu keşi
Hor görülen canın hamisiyim ben
***
Karşı köyde bu can sonsuza değin
Hakkını savunur kedi köpeğin
Fikrim yeni değil çok eski çağın
Milattan öncenin gömüsüyüm ben
***
El için Çileli kendine mutlu
Aydınlık günlerden her dem umutlu
Fakir sofrasında yufkaya katlı
Ramazan ayının menüsüyüm ben
Nerdesin Çocukluğum
Daha dün gibi sanki dağda koyun güderdim
Fotoroman aşklardan sevdalıklar seçerdim
Şimdi dert ettiğime o an gülüp geçerdim
Zaman içinde yitti nerdesin çocukluğum
***
İhtiyarlık dediğin Otobüste son durak
Her resim siyah beyaz her mevsim oldu kurak
Şimdi aşk pembe dizi amanın evden ırak
Zaman içinde yitti nerdesin çocukluğum
***
Kaybolmuş hafızamdan yetmiş doksan arası
Hayat uzun sinema gülmek reklam arası
Sordum kendi kendime çok geldi de sırası
Zaman içinde yitti nerdesin çocukluğum
***
Teknoloji gelişti buna bir çare bulun
Tanrı yanında idi dua eden her kulun
İsteyeni değilim ne paranın ne pulun
Zaman içinde yitti nerdesin çocukluğum
***
Çileli artık bıktı böyle büyük olmaktan
Şehirli hayatlarda kaptan kaba dolmaktan
Meyve dalından değil marketlerden almaktan
Zaman içinde yitti nerdesin çocukluğum
Erdal Dursun – Çileli
