Didem Daşdemir Ve tanrı yarattı kadını yedi günde. Bekledi cumartesiden pazartesiye, sonra sabretmek kutsal sayıldı bu böyle biline… Vardı dünyaya dolandı yüce dağlar ıssız çöller aştı, ay ile doğdu gün ile battı. Fakat böyle başıboş kalmasına razı olmadı ki insanoğlunu yarattı. Sonra ne mi oldu? Yedi kadın yaratıldı önce, yedi ayrı topraktan yedi ayrı renkten. […]
Yazının devamı İçin tıklayınızGüneşi bile yeni bir gün için uyandıran bizlerdik. Onunda mesaisi bizden sonra başlıyordu. Biz yollara dökülürken ışıklanırdı cami kubbeleri, imamlardan daha önce başlardık Allah’ı anmaya fakat bunun için para alan imamlardı. Kimsesiz duraklarda başıboş beklerdik, tıklım tıklım otobüsler için. Karpuz bile itinayla koyulurken kamyonlara biz, paldır küldür dolduruluyorduk otobüslere. Düşmek, kırılmak, yorulmak böyle haklarımız yoktu. […]
Yazının devamı İçin tıklayınızHayatı elinden alınmış bir adamın umarsızlığıyla yürüdüm tüm gün. Tepemdeki kızgın güneş Tanrının da beni terk ettiğinin işareti sayılabilir miydi? Evet, bir şeyler kaybetmiştim. İnanç mı, umut mu yoksa; sadakat miydi beni terk edip giden… İş makinelerinin çıkardığı gürültü ve toz içerisinde dar bir patikadan istasyona yürürken insanlar, konuşup yürüyen anlamsız biblolar gibi görünüyordu. Herkesin […]
Yazının devamı İçin tıklayınız
