Senden bihaber yanı başındaki kardeşin,
Dört diyara savrulsan da ardından kim bakar?
Üstünde bir avuç topraktan yoksun naaşın,
Yoldaşın oldu sirenler ve titreşen raylar.
Vardığın duraklara aşinasın ruhunda,
Benzeşen sözlere güman etmekte haklısın.
Kabuslar hafif kaldı nice zaman uykunda,
Demir perdeyle örtülü mazide saklısın.
Tek tek istiflendi kuru yapraklı kasımlar,
On yılların hüznüyle zamanın yüzü soğuk.
Bir düğümle göçüp gitti seksenlik yetimler,
Dağlarında sessizlik çınlar, bağında yokluk.
Haldun Mete ASLAN