Hayat…
Makamını bilmeden söylediğim
Ama ezberimden atamadığım bir şarkıydı.
Geceleri ansızın uyanmak,
Rüyalarda ağlamak,
Bazen sokulmaktı sevdiğinin koynuna,
Sığınmaktı anne kucağına,,,
Aslında hayat sadece bir güneş ışığıydı.
Yaşamak...
Kendinden utanmaktı,
Sevilmemeye bir isyan
Ya da
Damlayamayan bir gözyaşıydı yaşamak.
Kaybolmaktı,
Yerini bilmemek,
Kendini de yurdun gibi unutmak,
Bir vatan arayışıydı yaşamak
Soluk aldığın her an;
“neresi bura”
Diye düşünmekti belki.
Belki de bir yıldız kaymasıydı;
Umut verici ama sadece bir anlık.
Bir aşktı yaşamak.
Aşk...
Gözlerimizdeki kıvılcımın tutuşmasıydı
Sevdiğini vatan diye bilmekti.
Kendini unutup, bilmediğin hayatlar arasında
Sevginin ve sevdiğinin elinden tutup ilerlemekti,
Belki aşk, usulca Allah’a sığınmaktı,
Binlerce kez af dilemiş bir tövbekarın yakarışıydı aşk.
Aşk kendi vatanında kaybolmaktı,
Kendi rüzgârına yabancı kalmaktı,
Ve aşk senin gözlerinde aradığım bir vatandı.