Hiçliğin çok şey ifade ettiği
bir gecede düştüm yollarına.
Kasırgalara kafa tutarken
yaraladı beni bu fırtına.
Sonra bir kendime baktım,
Bir de sana... Sol yanıma
Hiç bitmeyecek gibiydi yollar,
Sana yaklaştıkça küçülüyordu adımlar,
uzuyordu mesafeler...
Ve aşk sağanaklarını süzüyordu
gözler...
Sana yaklaştıkça senden
uzaklaştığımın farkındaydım.
yol boyunca düşündüm, düşündüm,
düşündüm...
Kendime geldiğimde sokağındaydım.
Köşeyi döndüm;
Ihlamurlar arasından evine yöneldim.
Kapındaydım...
Zili çaldım...
bir daha... Bir daha...
ve bir kere daha...
Sonra sen sordun,
'Kim O?' diye...
Kimsen Olmaya geldim!
Ömer KUCAK
Adını Sen Koy
Yitik sevdalar kadar kurak yüzün,
Sıvası çatlamış, köhne, viranesin.
Güneşe düşman olmuş bakışların,
Karanlığın girdabında zifirisin.
Adın yalnızlık olsun mu senin sevgilim?
Aşıkın dudağındaki türkü kadar kutsal,
Sarhoşun narasındaki küfür kadar aykırısın.
Fırtına sonrası meltem rüzgarı,
Kutup soğukluğundaki gönlümün baharısın.
Adın umut olsun mu senin sevgilim?